اين پژوهش به منظور تعيين اثربخشي بستة آموزشي گوش دادن احترامآميز به کودکان بر ارتقاي بهزيستي روانشناختي مادران انجام شد. 28 زوج مادر و کودک به صورت در دسترس از يک مرکز پيشدبستاني شهر تهران انتخاب شدند. با استفاده از سياهة رفتاري براي کودکان )آشنباخ و رسکورلا، 8110 ( و پرسشنامه سلامت عمومي )گلدبرگ و هيلر، 0595 ( براي مادران از نبود اختلال هاي روانشناختي و رفتاري براي شرکتکنندگان اطمينان حاصل شد و به صورت تصادفي در دوگروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. مادران هر دو گروه در سه مرحله پيشآزمون، پسآزمون و پيگيري دو ماهه به مقياس بهزيستي روان شناختي )واريک ادينبورو، 8112 ( پاسخ دادند. مادران گروه آزمايش تحت آموزش گوش دادن احترامآميز به کودکان و مادران گروه گواه در ليست انتظار قرار گرفتند. نتايج تحليل واريانس چندمتغيري-مختلط )درون گروهي و بين گروهي( نشان داد که نمره هاي بهزيستي روان شناختي گروه آزمايش و گواه در مرحله پيشآزمون تفاوت چنداني نداشت اما پس از مداخله نمره هاي گروه آزمايش در پسآزمون به طور معناداري افزايش يافت و در پيگيري دوماهه نيز همچنان بالا بود. بنابراين مي توان از مداخله هاي متمرکز بر ارتباط مادر-کودک به خصوص در زمينه گوش دادن مؤثر به کودکان براي ارتقاي سطح بهزيستي روان شناختي مادران سود جست و از بروز برخي از اختلال هاي آتي پيشگيري کرد